ดูหนัง The Electric State การผจญภัยในแดนจักรกลและเทคโนโลยี

รีวิวภาพยนตร์ The Electric State (2025) – การผจญภัยในโลกอนาคตที่สวยงาม แต่ขาดวิญญาณ

The Electric State (2025) คือภาพยนตร์ไซไฟฟอร์มยักษ์จาก Netflix ที่กำกับโดยสองพี่น้องผู้กำกับคู่บุญแห่ง MCU อย่าง แอนโธนี รุสโซ (Anthony Russo) และ โจ รุสโซ (Joe Russo) สร้างจากนวนิยายภาพชื่อดังของศิลปินชาวสวีเดน ไซมอน สตอเลนฮัก (Simon Stålenhag) ที่โดดเด่นด้วยงานภาพแนว retro-futuristic นำแสดงโดย มิลลี บ็อบบี บราวน์ (Millie Bobby Brown), คริส แพร็ตต์ (Chris Pratt), และ คี ฮุย ควาน (Ke Huy Quan)

ภาพยนตร์เรื่องนี้มาพร้อมกับทุนสร้างมหาศาลและความคาดหวังจากแฟนๆ ที่ชื่นชอบงานภาพและบรรยากาศอันเป็นเอกลักษณ์ของ Stålenhag แต่ผลลัพธ์ที่ออกมานั้นกลับเป็นที่ถกเถียงกันอย่างกว้างขวาง

เรื่องย่อ:

เรื่องราวของ The Electric State เกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้ของอเมริกาในช่วงทศวรรษ 1990 ที่โลกได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิงหลังจาก สงครามระหว่างมนุษย์และหุ่นยนต์ ที่จบลงด้วยชัยชนะของมนุษย์ แต่กลับทิ้งร่องรอยความพินาศและเทคโนโลยีที่เสื่อมสลายไว้มากมาย มนุษย์ส่วนใหญ่ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวโดยพึ่งพา “นิวโรแคสเตอร์” (Neurocasters) หมวก VR ที่เชื่อมต่อสมองเข้ากับโลกเสมือนจริง และควบคุมหุ่นยนต์โดรนเสมือนเป็นร่างอวตารของตนเองในโลกจริง

มิเชลล์ (Michelle – Millie Bobby Brown) เด็กสาวกำพร้าที่ต้องสูญเสียพ่อแม่และน้องชายไปในสงคราม เธอต้องออกเดินทางข้ามอเมริกาตะวันตกที่รกร้างว่างเปล่า เมื่อเธอพบว่าหุ่นยนต์ปริศนาตัวหนึ่งที่เข้ามาหาเธอนั้น แท้จริงแล้วถูกส่งมาจากน้องชายที่หายตัวไปของเธอ คริสโตเฟอร์ (Christopher – Woody Norman) การเดินทางตามหาน้องชายของมิเชลล์พาเธอไปพบกับ คีทส์ (Keats – Chris Pratt) ชายลึกลับผู้เป็นนักลักลอบค้าของเถื่อน และหุ่นยนต์คู่หูสุดแปลกของเขา ระหว่างการผจญภัยอันตรายนี้ พวกเขาได้ค้นพบความลับดำมืดและแผนการสมคบคิดครั้งใหญ่ที่อาจเปลี่ยนโฉมโลกที่พวกเขารู้จัก

สิ่งที่น่าสนใจใน The Electric State:

• งานภาพและวิชวลเอฟเฟกต์ที่ตระการตา: นี่คือจุดแข็งที่ไม่อาจปฏิเสธได้ของภาพยนตร์เรื่องนี้ โลกที่ถูกสร้างขึ้นมามีความสวยงามน่าทึ่งและสะท้อนถึงสไตล์งานศิลปะของ Simon Stålenhag ได้อย่างยอดเยี่ยม หุ่นยนต์ต่างๆ มีดีไซน์ที่เป็นเอกลักษณ์และ CGI ทำออกมาได้สมจริงและละเอียดลออมาก ทุนสร้างที่สูงลิ่วสะท้อนออกมาในคุณภาพของงานภาพอย่างชัดเจน

• แนวคิด Retro-Futuristic ที่โดดเด่น: การผสมผสานความรู้สึกของยุค 90s เข้ากับเทคโนโลยีอนาคตที่เสื่อมสลาย สร้างบรรยากาศที่แปลกตาและชวนให้คิดถึง

• การแสดงของ Millie Bobby Brown: เธอยังคงแบกรับบทนำได้อย่างแข็งแกร่ง และพยายามถ่ายทอดความโดดเดี่ยว ความมุ่งมั่น และความบอบช้ำของตัวละครมิเชลล์ออกมาได้ดี

• ประเด็นที่น่าสนใจเกี่ยวกับเทคโนโลยีและมนุษยชาติ: ภาพยนตร์พยายามจะตั้งคำถามถึงผลกระทบของเทคโนโลยีต่อการใช้ชีวิตของมนุษย์ และการแยกขาดจากความเป็นจริง

ข้อสังเกต:

• พล็อตเรื่องที่ขาดความลึกซึ้งและวกวน: แม้จะมีแนวคิดที่น่าสนใจ แต่การดำเนินเรื่องกลับค่อนข้างสับสนและไม่กระชับ มีการใส่ข้อมูลปูพื้นในช่วงต้นมากเกินไป ทำให้ผู้ชมรู้สึกถูกยัดเยียดข้อมูล และการพัฒนาตัวละครก็ยังไม่ลึกซึ้งพอ ทำให้ยากที่จะผูกพันกับตัวละครหรือเข้าใจแรงจูงใจที่แท้จริง

• การดัดแปลงจากต้นฉบับที่เปลี่ยนแปลงโทน: ผู้กำกับรุสโซ่บราเดอร์สยอมรับว่าพวกเขาได้ปรับเปลี่ยนโทนเรื่องจากนวนิยายภาพต้นฉบับที่ค่อนข้างหม่นและมืดมน ให้มีความเป็น “ภาพยนตร์ครอบครัว” และเข้าถึงกลุ่มผู้ชมที่กว้างขึ้น ซึ่งทำให้แฟนๆ ต้นฉบับบางส่วนรู้สึกว่าแก่นแท้และความสะเทือนอารมณ์ของเรื่องราวถูกลดทอนลงไป

• นักแสดงสมทบที่ยังไม่โดดเด่น: แม้จะมีนักแสดงชื่อดังอย่าง Chris Pratt และ Ke Huy Quan แต่บทบาทของพวกเขากลับดูแบนและไม่สามารถดึงศักยภาพการแสดงออกมาได้อย่างเต็มที่

สรุป

The Electric State (2025) เป็นภาพยนตร์ที่มีศักยภาพมหาศาลจากงานภาพและแนวคิด แต่กลับไม่สามารถแปลความซับซ้อนและจิตวิญญาณของต้นฉบับออกมาได้อย่างเต็มที่ มันคือภาพยนตร์ที่ “ดูดี” แต่ “ขาดความรู้สึก” แม้จะมอบประสบการณ์ด้านภาพที่น่าทึ่ง แต่ในด้านเนื้อเรื่องและอารมณ์กลับไม่สามารถทิ้งความประทับใจที่ยั่งยืนได้ หากคุณเป็นแฟนงานภาพของ Simon Stålenhag หรืออยากชมความอลังการของ CGI ก็อาจจะลองชมเพื่อความบันเทิง แต่หากคาดหวังเรื่องราวที่ลึกซึ้งและตัวละครที่มีมิติ อาจจะต้องเตรียมใจผิดหวังเล็กน้อย

คะแนน: 5.5/10